مردن در اینجا سخت نیست

به گزارش نیکشهر خبر، ریاض بلوچی در یادداشت خود پیرامون روز های سخت مردم سیستان و بلوچستان چنین می نویسد : سیستان و بلوچستان پاره ای از تن ایران است، همان چشمی که انگار ضعیف است یا همان پایی که لنگ است و یا همان دستی که پنج انگشتش را ندارد.

آری نگاه ها آنطور که برازنده ی این استان پهناور و پر از منابع خاکی، آبی و هوایی است نبوده و گاهگاهی بعضی ها برای جلب توجه نگاهی ترحم آمیز به آن می اندازند و سپس تا مدت ها آن را به خاطره های عمیق شان می سپارند.

ملتی که وقتی پای انتخابات ها وسط باشد پرشورترین هایند و در زمان تخصیص بودجه ها درجه چندم ترین انسان های کشور !

مردمی که برای دیده شدن نیازمند ظهور بلایای طبیعی چون سیل اند تا برای فرار از مالیات خیلی ها برایمان پودر رختشویی، مایع دستشویی، نوار بهداشتی و … بفرستند.

استانی که تا تقّی به توقّی می خورد سینه چاکان نمایندگان دم از مسئولیت پذیری نماینده ی نزدیک شان می زنند و سایر نمایندگان را به بی تفاوتی و کم کاری متهم می کنند تا جولانی داده باشند و نگاه هایی را جذب خود نمایند و از بذل اهداء میز و صندلی جا نمانند.

اینجا قحطی شدید دلسوزی، مسئولیت پذیری و بومی بینی است تا جایی که در کنار دریا محکومیم به تشنگی و در جوار و همسایگی تنها بندر اقیانوسی ایران از بی نانی و بیکاری زجر می کشیم.

پایین ترین سطح سواد ملی، پایین ترین فضای آموزشی کشور، پائین ترین میزان شغل، پائین درصد سرانه فرهنگی کشور و یا به عبارتی بالاترین سطح توسعه نیافتگی کشور در هر نکته ی مثبتی که تحت مسئولیت مسئولان باشد را داریم و نمی دانیم که درب خانه ی امید کجاست.

اینجا همان جغرافیایی است که مردن سخت نیست، همان پاره ی تنی از ایران عزیز که ملت آن بخاطر پررنگ کردن صحنه ی انتخابات بی محابا مورد هجوم ویروس منحوس کرونا قرار گرفته اند و ما هر روز شاهد درگیری های مسئولان عالی رتبه ی استانی و ملی و بازی هایی که متملقان و چاپلوسان تیم نمایندگان مجلس مان بابت دلایل ذکر شده به راه انداخته اند هستیم و از لحاظ حیات و امید به زندگی به شدت دچار سردرگمی و انحطاطیم که خداوند عاقبت مان را از این همه توجه بی توجهانه بخیر کند.